جداسازی و مطالعه باکتری‌های بومی خاک‌های آلوده جنوب پالایشگاه تهران جهت زیست پالایی آلودگی‌های نفتی

رشد روزافزون جمعیت و به­دنبال آن توسعه صنایع و پالایشگاه­ها، سبب ورود حجم عظیمی از ترکیبات آلاینده هیدروکربنی به محیط زیست شده است.  زیست پالایی یا حذف بیولوژیک هیدروکربن‌های نفتی در خاک یا آب، کارآمدتر از سایر فناوری‌های فیزیکی و شیمیایی پالایش می­باشد. در این میان، باکتری­های بومی خاک­های آلوده نفتی به­دلیل سازگاری و تماس طولانی مدت با آلاینده­های هیدروکربنی حائز اهمیت می­باشند. هدف از این تحقیق، جدا­سازی و مقایسه کار­آیی باکتری‌های برتر تجزیه کننده نفت از خاک‌های آلوده جنوب پالایشگاه تهران می‌باشد. بدین منظور، شش نمونه خاک آلوده نمونه­­­برداری و طی سه مرحله آزمایشگاهی، سویه­های برتر باکتری‌های تجزیه کننده نفت جداسازی گردیدند. در مرحله اول جداسازی و خالص­سازی باکتری‌های بومی نفت­خوار در محیط کشت اختصاصی عصاره خاک-آگار، در مرحله دوم مطالعه کارایی جدایه‌ها در محیط­کشت پایه معدنی مایع همراه با 7% حجمی نفت گاز به­عنوان منبع هیدروکربنی و در مرحله سوم مقایسه میزان تنفس سویه­های باکتریایی در محیط حاوی 3% وزنی نفت گاز انجام شد. در پایان این سه مرحله آزمایشگاهی، از بین تمام جدایه­های تجزیه­کننده مواد نفتی، دو جدایه باکتریاییBJ.1  وBM.1 با میزان تنفس به­ترتیب؛ 1/2 و 8/1 میلی گرم CO2 در هر گرم شن-پرلیت در ماه، به­عنوان برترین و توانمندترین باکتری­های تجزیه کننده نفت گاز انتخاب شدند.